برای شال گردن قلاب بافی که به صراحت از این اصطلاح برای توصیف هنر به معنای امروزی آن استفاده می کند، در مجله هلندی Penélopé در سال 1823 ظاهر شد.
این شامل یک صفحه رنگی است که پنج سبک کیف را نشان می دهد، که سه مورد از آنها برای قلاب بافی با نخ ابریشم در نظر گرفته شده بود اولین مورد “قلاب بافی باز ساده” ( قلاب بافی ساده ajour ) است.
توری از قوس های زنجیره ای. دومی (در اینجا نشان داده شده) به شکل نیمه باز شروع می شود ( دمی ژور )، که در آن قوس های زنجیری با قسمت های به همان اندازه بلند قلاب بافی با دوخت لغزشی متناوب می شوند .
و با ستاره ای ساخته شده با “دوخت های دوتایی” بسته می شود ( dubbelde hekelsteek). : دو قلاب بافی در اصطلاح بریتانیایی؛ تک قلاب بافی در ایالات متحده)کیف سوم به طور کامل با قلاب دوزی ساخته شده است.
دستورالعمل استفاده از سوزن تنبور را تجویز می کند (همانطور که در زیر نشان داده شده است) و تعدادی از تکنیک های تزئینی را معرفی می کند.
قدیمی‌ترین ارجاع تاریخی در انگلیسی به لباس‌های ساخته شده از پارچه تولید شده با نخ حلقه‌ای با قلاب – بافتنی چوپان – در کتاب خاطرات بانوی کوهستانی اثر الیزابت گرانت (1797-1830) است.
مدخل مجله به خودی خود تاریخ 1812 دارد اما تا زمانی بین 1845 و 1867 به شکلی که بعدا منتشر شد ثبت نشده بود و تاریخ واقعی انتشار اولین بار در سال 1898 بود . یک قلاب چوپان است و استفاده از آن را برای قلاب بافی با نخ درشت تر توصیه می کند.
در سال 1844، یکی از کتاب های متعدد در مورد قلاب بافی که در دهه 1840 ظاهر شد، می گوید:
سوزن های قلاب بافی که گاهی به آن قلاب چوپان نیز می گویند، از فولاد ، عاج یا چوب جعبه ساخته می شوند.
آنها در یک انتها قلابی شبیه به قلاب ماهی دارند که به وسیله آن پشم یا ابریشم گرفته شده و از طریق کار کشیده می شود. قرار است این ابزار در اندازه های مختلف تهیه شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.